Begin of eind van de dag

Al 1143 keer gelezen!

Refuge de Vallonbrun, 3-8-2018.

Het hoort bij mij om aan het einde van de dag niet altijd positief te zijn over de zin van wat ik die dag heb gedaan of wat er is gebeurd. Misschien moet ik het nog wat sterker zeggen: Als ik terugkijk op een dag of een week lukt het me nauwelijks om positief te zijn. En het is natuurlijk bijzonder opvallend dat ik dat hier in de bergen ook nauwelijks kan. Ik heb immers zelf gekozen voor deze vrijetijdsbesteding, ik wandel rond met de liefde van mijn leven en daarbij kan ik de dag helemaal zelf bepalen. En zelfs wat ik niet kan bepalen (het weer) laat niets te wensen over. Verder zijn de mensen vriendelijk en gastvrij en staat mijn telefoon uit. Wat wil je nog meer? Is het dan niet vreemd dat het me nauwelijks lukt om een dag met een positief gevoel af te sluiten? Ben ik dan zo’n zwartkijker?

Ik lag een nacht wakker (gebeurt vaker, maak je geen zorgen) en merkte dat ik gaandeweg de nacht meer zin had in morgen dan dat ik tevreden was over gisteren. Morgen zou er een prachtige wandeling zijn met Ria door mooie natuur zonder geraas van verkeer. Ik had er enorm zin in en voelde me bij dat vooruitzicht dik tevreden en dankbaar ook al lag ik wakker. En toen viel er een kwartje (*1). Als ik vooruit kijk ben ik blij en enthousiast, als ik achterom kijk niet. Als ik vooruit kijk zie ik dingen die ik kan vormgeven en als ik achterom kijk zie ik gestolde uren waarvan ik niet zou weten of ze goed of slecht waren besteed. Hoe zou ik dat ook moeten weten? Ik nam me voor er tijdens de wandeling over te praten met Ria.

Al wandelend (maar ook thuis in Almere) praten we vaak over eindigheid en uitvaarten. Die van onszelf of die van anderen. Ria begon deze dag en zei dat ze het wel vreemd vond dat we zoveel over uitvaarten spraken. Ik meende dat we dat deden omdat de dag van vandaag in een ander perspectief komt te staan als je het zet in het kader van je eigen eindigheid. En zo ging het gesprek van start en deelde ik mijn inzichten van de nacht er voor. Een oordeel over gisteren is onmogelijk, beginnen aan morgen een geloofszaak. Volgens Ria zei ik niets nieuws, althans niets anders dan wat ik elke week op zondag de gemeente voorhoud. Dat is op zich juist, maar lang niet alles wat ik op zondag zeg heb ik zelf bedacht. Er zijn dingen bij die tijd nodig hebben om ook in mijn leven als het spreekwoordelijke kwartje te vallen.

De les van deze nacht en de wandeling er na is dat als men mij ooit uitdraagt het geweldig zou zijn als men niet terug zou kijken maar de dag samen zou beleven als de eerste dag die men in een nieuwe samenstelling binnen stapt.

——————-

*1 Een kwartje is een oud-hollands munstuk dat vroeger in automaten werd gebruikt. Als het kwartje viel kon je een kauwgombal uit de automaat halen. Sindsdien is het een gezegde dat wordt gebuikt om te vertellen dat je plotseling op een idee komt en weer verder kunt. 😉