Dag 29 – Assenoncourt naar Gondrexange

Al 540 keer gelezen!

We hoeven steeds minder ver te rijden, dus we starten ook steeds eerder. 08.30 uur dit keer. Assenoncourt onder een grijs wolkendek op een frisse morgen. We starten met een windstoppertje aan. De eerste keer deze week. Even buiten Assenoncourt verlaten we het asfalt en er volgen prachtige bos- en veldpaden. We worden vrijwel de hele dag
vergezeld door ooievaars en roofvogels. De ooievaars gaan het land achter de ploeg af en de roofvogels het land achter de combine. We vermoeden dat ooievaars in omgewoelde grond hun kostje kunnen vinden en de roofvogels tussen de stoppels waar eerst nog beschermend koren stond.

Het werd een zeer ontspannen wandeling door bos en landerijen. In Fribourg hoorden we de claxon van een boulanger (bakker) en precies toen wij de kruising overkwamen stond ze stil en deden wij ons te goed aan een croissant au chocola. We kwamen er middels een sublieme barometer achter, dat het niet regende, de zon niet scheen, het geen winter was, er geen aardbeving of mist was en de barometer niet was gestolen. Dat we al die dingen ook zonder die barometer wisten deed er even niet toe. Bij het verlaten van Fribourg vonden we ook Ria’s oude fiets terug. (Ook hier even op de foto wachten).

Over de volgende heuvel dienden zich de Vogezen duidelijk aan. Nog een kilometer of dertig en we kunnen gaan klimmen en dalen. Na de afdaling passeerden we Rhodes om na een paar kilometer door het Forêt des Brainches uit te komen bij het kanaal van Houlières de Sarre. Dit knap staaltje waterbouwkundigheid werd al ver voor onze koning (waterkundige) het levenslicht zag aangelegd als kolentransportkanaal. De Lorraine leverde de kolen voor de Duitse industrie.  We spreken 1861 tot 1866. Na een paar kilometer lopen over het voormalig jaagpad stonden we op het verbindingspunt met het Marne-Rijn-kanaal. De foto laat het kunststukje zien. De kanalen zijn aangelegd door een meer heen. Het meer ligt hoger (ik schat 1,5 meter) dan de kanalen. Dijken hebben het meer in drieën gedeeld en ruimte gemaakt voor de kanalen. Een mooi stukje menselijke kundigheid en nijverheid uit de tweede helft van de 19e eeuw.

Inmiddels was na een zonnige periode het wolkendek weer gesloten en wakkerde de wind aan. Een vermoeden van onweer. Maar het bleef ons bespaard. Bij de fietsen gekomen konden we voor het eerst deze tocht een grand caffee drinken en die lieten we ons niet ontnemen. De terugtocht was plezant. Een mooie tocht langs het Marne-Rijn-kanaal, Ria die een helling neemt van zeker 12%, vervolgens door de bagger ploetert en dan naar beneden suist in de vrijloop van haar e-bike. Proefondervindelijk is bewezen, dat de e-bike bij een snelheid van boven de 27 km/u geen ondersteuning meer geeft. Zou ik waarschijnlijk ook niet doen. Op naar dag 30.