Dag 32-4 – Almerepad 1

Al 319 keer gelezen!

Een trainingsrondje lopen. Laat ik dat eens doelgericht doen. Op de plank ligt nog het (wat gedateerde) boekje van het Almerepad. De keuze is snel gemaakt om het pad maar eens te gaan lopen als voorbereiding op de Elzas in het najaar. Vandaag de routes 1 en 2 aan elkaar. Samen zo’n 15 km van Station Centrum naar Almere-Haven en langs een andere route terug. Mijn rugzak staat al klaar, dus ik kan meteen vertrekken met de bus naar Station Centrum. Het is een ontwerp van Peter Kilsdonk, die meerdere staal-en-glas-stations op zijn naam heeft staan.

Vanaf het station gaat de route een klein stukje door het centrum van Almere maar pakt eigenlijk meteen de groene stroken. Het pad gaat langs de rand van Stedenwijk dat met zijn bruggetjes en grachten een oud-hollands karakter kreeg. Ik kom op het idee om op elke brug, die ik op ga een foto te nemen. De lieve lezers mogen dan meedoen aan de prijsvraag “Op welke brug werd deze foto genomen”. Onder winnaars wordt een geheel onverzorgde voetreis naar Nice verloot. Ik zal het niet te gemakkelijk maken, dus de bruggen niet in volgorde van mijn wandeling zetten.

Stedenwijk verlaat ik weer langs het Weerwater om vervolgens onder de A6 door in het vroegevogelbos terecht te komen. De rout is hier en daar niet of slecht aangegeven en in het bos is het de eerste keer dat ik zelf een route moet verzinnen. Na oriëntatie kwam ik over de Peppenbrug de Gouwen in. Even een kopje koffie en een goed gesprek gehaald bij een oude dame om vervolgens het centrum van Almere-Haven door te lopen tot ik er bij de sluis weer uit ging. Na het doorwandelen van de Erven verliet ik Almere-Haven weer via de rand van het Waterlandse bos. Lunchtijd, twee krentenbollen.

De middagetappe was redelijk eenvoudig. Langs het kasteel liep ik langs het Weerwater naar het Lumièrepark en vandaar langs de hasjboot terug naar het station. Nu was het alleen nog wachten op de bus naar huis. Samen met de buschauffeur wachtte ik op de bus. Een gesprek wees uit, dat de chauffeur niet bang was voor agressie en brutaliteit, maar hij wel vond, dat de meeste mensen in Almere niet het fatsoen hadden om even te groeten. Als je dat al constateert, vond de chauffeur, is het niet moeilijk te bedenken, dat andere mensen een stap verder gaan om aandacht voor zichzelf te krijgen.