Dag 32-6, almerepad 3

Al 156 keer gelezen!

Vandaag lopen we een echte  trainingsafstand. Over drie weken gaan we de bergen weer in, dus nu komt de serieuze geplande training. Op het menu staat vandaag een route van rond de 25 km. We volgen de aanwijzingen van het almerepad maar niet meer, want die zijn gewoonweg ondeugdelijk. We volgen de route van het oude boekje en wel etappe 7, 8 en 10 achter elkaar. Morgenstond heeft goud in de mond, dus we zaten op tijd bij de bushalte om de bus voor onze neus weg te zien rijden. Goed, dan starten we een half uur later. 06.30 uur stappen we uit de bus in de Stripheldenbuurt en gaan aan de wandel.

Mijn rugzak weegt 16,5 kg. Een doorsnee gewicht voor een bergtocht. Ik heb hem in vergelijk met de vorige keer iets verzwaard en dat blijkt Bas ook te hebben gedaan. Onderweg zetten we in ons gesprek weer even de hele wereld en de rest van het universum recht en als dat is gedaan kunnen we met een opgeruimd gevoel van de zonsopgang genieten. Het mooie is, dat we het eerste  deel van de tocht door het Kotterbos en langs de Oostvaardersplassen lopen. Dat betekent wild zien in de vroege ochtend. Een vos, herten, paarden met die buitenlandse naam en vogels. We liepen langs een water waar de ganzen zo van ons schrokken dat ze aan een vervroegde ganzentrek begonnen, dus mocht u ze opeens missen ….

Bij de koffiepauze kwamen we er achter, dat het tijd wordt om de uitrusting weer in orde te maken. Geen koffiepot meegenomen. Bas stelde Amerikaanse, indiaanse en Ierse manieren van koffiezetten voor. Wat het uiteindelijk was weet ik niet, maar hij maakte een lekker bakkie koffie. Voortschrijdend op ons pad kregen we nog even een indruk toegestuurd van het gebied waar onze onze derde reisgenoot aan het trainen is. Je hebt altijd baas boven baas. Ons uitzicht was op het moment van het ontvangen van de foto niet zo pittoresk.

Er zat ook een stuk over de dijk langs het Markermeer in de route. Die dijk hadden we niet voor onszelf. Honderden fietsers hadden we als tegenligger. Soms wat lastig, maar we kwamen er zonder kleerscheuren van af, Dat gold niet voor een fietser, die in redelijk bewusteloze toestand op het asfalt lag. We konden niets voor haar doen wat de daar aanwezige fietsgenoten niet konden. Enig minuten later hoorden en zagen we de traumaheli landen en later op de dag vermeldde het internet, dat het slachtoffer in goede doen was, dus we waren gerust gesteld.

De rest van de tocht (inclusief een twee café bassiana) was een lekkere wandeling in een zonovergoten Almere. Ruim 25 kilometer, waarvan wel helaas de meeste kilometers asfalt en beton. Dat loopt zwaar en onze voeten werden flink warm. Hopelijk zijn de bergen ons gunstiger gezind. Maar de laatste drie weken van voorbereiding zijn begonnen en de zin groeit met de dag.

Voor de Almeerders onder de lezers: Vanaf welke brug is deze foto genomen?