Dag 5.4

Al 485 keer gelezen!

Er moet gewoon getraind worden, dus na de catechisatie met volle bepakking een traingsronde lopen. Doel: 15 kilometer. Ik moet tenslotte ook nog naar bed.Dit keer pakte ik de zuidrand van Almere langs de A6 om thuis te komen. Dat leverde een mooie skyline op.

Al wandelend had ik op een gegeven moment de keuze om mijn weg ver te verleggen en over asfalt te gaan of een stukje over een grasveld te lopen, dat oebehoorde aan de eigenaar van een perceel, dat op dat gras stond. Laat nu net die eigenaar (of zijn vertegenwoordiger) datzelfde gras betreden op het moment dat ik het betrad. Hij keek mij vragend aan en ik interpreteerde dat als “wat doe jij op mijn gras?” Zonder dat de ander wat zei zei ik maar, dat de weg ophield en dat ik aan de andere kant verder wilde. Hij was not amused, zei dat het zijn gras was, maar liet mij doorlopen.

Wat maakt nu toch dat mensen stukjes van de wereld hun eigendom noemen en anderen het gebruik ervan ontzeggen? Goed, als je het stuk maakt raak je aan hun beheerdersfunctie. Die snap ik. Maar bij oordeelkundig gebruik is er toch helemaal geen bezwaar dat anderen gebruik maken van wat aan mijn zorg is toevertrouwd, zolang ik op aarde ben?

Misschien is het een stadse frats. Op naar de bergen.