Dag 50 La Papeterie – Saint-Hippolyte

Al 104 keer gelezen!

Deze dag was duidelijk een grensgeval. Vanaf La Papeterie klommen we naar boven, Frankrijk uit en Zwitserland in. “Zwitserland in” is veelgezegd, want verder dan één of twee meter van de grenspalen kwamen we niet. De route liep over een heuvelrug en volgde de grenspalen, die de beide landen van elkaar onderscheiden. Het verschil tussen wandelen in Frankrijk en wandelen in Zwitserlad is opmerkelijk. De bomen links van de grens wuiven duidelijk anders dan de bomen rechts van de grens. De wind waait er ook uit een andere hoek (duidelijk neutraler en minder Europees) en de zon schijnt anders. De mieren hebben een ander verkeersgedrag en het gras is anders

van kleur en samenstelling. Opmerkelijk hoe verschillende volken deze details zo haarfijn in de schepping weten te ontdekken dat ze precies op het goede punt en in volkomen overeenstemming de grenspaaltjes op de door God bedoelde plek kunnen zetten! Minpuntje was wel dat één of andere onverlaat de routemarkering van de GR5 had verwijderd. Wellicht toch iets van een grensconflict.

De grens tussen beide landen was ons op een bepaald moment zat en ging linksaf waar wij rechtdoor gingen. We kwamen het bos uit en liepen door het dorpje Villars-les-Blamont om aan de andere kant het bos weer in te duiken en de klim omhoog te maken naar Le Creux Serré. Daar aangekomen was het klimmen voor de dag gedaan en maakten we ons op voor de afdaling naar Saint-Hippolyte. De zon was inmiddels gaan schijnen en dat maakte het wandelen een stuk warmer. We waren dan ook blij dat een belangrijk deel door het open veld ging en een zacht briesje ons verkoelde. De paden waren gewoon heerlijk om te wandelen.

Na een bosafdaling kwamen we bij de la chapelle u Mont, die boven Saint-Hippolyte is gebouwd. Een prachtig uitzicht over de eindbestemming van de dag. Na de Chapelle nog een bospaadje en een kilometer asfalt en we konden rust nemen. Nu ja, voor Ria rust dan. Ik mocht nog op de pedalen terug naar La Papeterie om de auto op te halen. Dat was niet gemakkelijk. Mijn benen waren in pap veranderd en de eerste tien kilometer waren klimmen. Groot voordeel was dan wel weer dat de volgende tien kilometer naar beneden gingen. Al met al een goede dag.