Dag 54 Les Vions – Le Gardot

Al 1065 keer gelezen!

Vandaag doen we het rustig aan. Er staat voor de afstand van 16 km 4 uur en 50 minuten. Waarom zo precies? Omdat ik wil leren hoe kilometers en tijd zich tot elkaar verhouden voordat ik de Hoge Alpen in ga. Voor het eerste stuk van Les Vions naar Villers-le-Lac staat 6 km en 1 uur 30. Die 6 km geloof ik, maar we deden er een uur (precies) over. Het was downhillen over asfalt, dus niet zo heel erg interessant. Onder ons lag het Bassin de Doubs met af en toe een verdwaald vissersbootje. Villers-le-Lac kwam al vrij spoedig in zicht. Het dorpje ademt enig toerisme uit, maar is er nu ook weer niet van vergeven. Omdat we volgens het boekje een half uur te snel waren konden we ons voor het eerst deze vakantie trakteren op de Grand Café Noir. En die smaakte goed!

Na Villers begon de klim naar Sur la Roche (een oude boerderij waar helaas geen auberge meer wordt gerund) via Prélot. De wandeling was afwisselend bos en weide. Voor de statistici: We deden de stukken ongeveer (net iets sneller) in de tijd, die het boekje aangaf. De wandeling bracht ons wel in een prettiger omgeving dan onder in het dal.

Vanaf Sur la Roche bracht een steil klimmetje ons op de grens met Zwitserland. Voor nu ook het tot nu toe hoogste punt van deze vakantie (1247 meter), maar we hopen dat in de laatste week van deze vakantie te overtreffen. De wandeling liep over de grens van Frankrijk en Zwitserland. Of de Fransen of de Zwitsers hebben het leuke idee gehad om die grens aan te geven met steenstapeltjes. Niet zomaar één of twee, maar een hele muur en kilometers lang. Soms liepen we in Frankrijk, soms liepen we in Zwitserland. De luchtkwaliteit verschilde, zo ook het plaveisel. Ria en ik vonden vandaag het wandelen in Zwitserland de voorkeur hebben vanwege de zachte humuslaag op het pad.

Soms krijg je mooie vergezichten, zoals in de diepte Villers-le-Lac waar we kort geleden nog koffie dronken. Als je er zo van een afstand tegenaan kijkt zie je hoe ook in een plaats als deze de nieuwe tijd is doorgedrongen in de huizen- en wijkenbouw. Het viel ons al op, dat de huizen langs de doorgaande wegen vaak leeg en vervallen zijn terwijl er in hetzelfde dorp nieuwe woonwijken ontstaan. We kunnen ons heel goed voorstellen dat mensen niet aan die drukke doorgaande routes willen wonen en daarom het aanbod aan authentieke huizen links laat liggen. De nieuwbouw ademt modern comfort en architectonische verantwoording.

Na een voorspoedige wandeling (en ook weer op de tijd van het boekje) kwamen we aan in Le Gardot, waar de fietsen braaf op ons stonden te wachten. Een kleine blik op Zwitserland deed ons weer naar Frankrijk terugkeren in een lange afdaling naar een Grand Café Noir in Villers-le-Lac en van daar een deels 14% klim naar de auto. Die 14% heb ik gelopen met de fiets aan de hand, maar tot de 10% ging het pedaleren OK. Het is tenslotte vakantie!