Dag 55 Le Gardot – Les Alliés

Al 7545 keer gelezen!

09.00 uur aan de Zwitserse grens bij Le Gardot. De fietsen zijn weggebracht, de auto geparkeerd, de wandeling kan beginnen. De tocht bestaat vandaag uit een afwisseling van bos en alpenweide, het weer is helemaal OK (afwisselend bewolkt en zonnig met een fris briesje) en onze energie ook na twee dagen niet lopen. Sterker nog: Er mogen wel weer wat calorieën af, volgens Ria. De wandeling begon hoog en zou laag  (lager) eindigen. Dat gaf in het begin van de dag leuke vergezichten. Hier bijvoorbeeld een plaatje van Derriere-le-Mont.

We liepen opnieuw op de rand van Zwitserland (soms er overheen). Dat betekende een hoog pad met af en toe paadjes of wegen, die van beneden (voornamelijk Frankrijk) kwamen. Vrij in het begin (bij Les Cernoniers) kwamen we zowaar een kapelletje tegen. Gebouwd in het begin van de twintigste  eeuw op kosten van twee families uit dankbaarheid voor de gunsten, die zij door de voorspraak van Sint Anne hadden verkregen. Het kapelletje was keurig onderhouden en nog steeds in gebruik. Dat wijst op de nog steeds levende devotie in de bergen. Het valt mij toch al op, dat de betrokkenheid van de bevolking bij de plaatselijke kerk redelijk groot is hier hoog in de bergen.

Na het kapelletje en een stuk bos was een aanzienlijk stuk asfalt aan de beurt tot aan de auberge van Vieux-Chateleu. Gesloten, geen koffie. Wij zijn deze etappe nog geen auberge tegen gekomen waar je ook werkelijk iets kon eten of drinken. Merkwaardig, zeker in het hoogseizoen.

Na een korte (maar wel mooie) omleiding via de Mont Chateleu kwamen we weer op asfalt en dat hield aan tot een driesprong, waar het routeboekje het grondig oneens werd met de navigatie en de ballissage. Navigatie en ballissage zeiden rechts, het boekje zei rechtdoor. Twee tegen één, dus we gingen rechts en belandde via een alpenweide op een bospad waar we belaagd werden door een ATB-er. We bleven vriendelijk. Het was tenslotte lunchtijd in de buurt van opnieuw een uitspanning, die geen ontspanning te bieden had (Les Seignes). We namen genoegen met een stukje alpenweide en zelf meegebrachte kost.

Na de lunch stapten we door (bos en weide) naar Les Aliés. Onderweg heb ik echt handenvol frambozen kunnen lukken. Ik eet ze zelf nauwelijks (te weinig E-nummers), dus Ria was blij met de fructose. We daalden via de Cernet du Doubs af naar Les Alliés. Ik heb rondgekeken en later gezocht, maar tot op dit moment weet ik niet wat we nu onderweg gezien hebben. Wat is een Cernet? Ik zoek het thuis wel op. De wandeling was overigens schitterend! De afdaling bracht ons echt in Alpensfeer.

Aangekomen in Les Alliés wachtten ons de fietsen en een klim terug naar Le Gardot, die met vermoeide loopspieren absoluut geen lolletje was. Sommige stukken waren 20% (naar boven, maar soms ook naar beneden). Lastig dat die Fransen geen brug over een dal aanleggen. Je ziet aan de overkant, waar je straks bent, maar moet eerst nog wel naar beneden. Fransen houden wellicht niet van toeristen, die met Meindls aan gaan fietsen. Ria vindt zichzelf terecht een bikkel!