Dag 66 Refuge de Rosuel – Refuge du Col du Palet

Al 444 keer gelezen!

07.00 uur reveil en ontbijt. Dat ging gesmeerd en om 07.45 uur waren we en route. Deze dag zou alleen maar klimmen worden en we namen dus meteen een tempo aan waarvan we dachten dat we dat wel een dag konden volhouden. En dat resulteerde in een rustige wandeling naar de Pertes du Ponturin, waarmee we in anderhalf uur al zo’n 550 meter hoger zaten. Het was bewolkt met een belofte van zon.

Vanaf de Pertes du Ponturin volgt de wandeling door het Plan des Eaux. Rustig op en neer gaand was dat een heerlijk stuk tussen hoge wanden. De wind stak op en een vermoeden van regen maakte zich van ons meester. Na een koffiebreak (waar maar weer eens bewezen werd dat je aan een gasbrander niets hebt op deze hoogte) verlieten we de vlakte en begonnen weer te klimmen. De eerste regen diende zich aan en we stapten over op de regenmodus.

Aangezien we ruim in onze tijd zaten namen we een lange break op het Plan de Grassa waar Ria probeerde een vlinder te temmen. Dat ging zo goed dat het beestje ons niet meer alleen wilde laten. Het Plan de Grassa zit vol met marmottenhollen. De beestjes zijn zo gewend aan wandelaars dat ze langs het pad lijken te bedelen. Uiteraard zou ik hier moeten schrijven dat ik uren op mijn buik voor een holletje heb gelegen als Freek Vonk, maar niets is minder waar. De Marmotten stonden ons rijendik toe te juichen ;-).

Bijna aan het einde van deze vlakte barste een onweer los met fikse regen. We zochten een beschut plekje en deden wat we altijd hadden gedaan. Aluminium stokken weg en op de hurken wachten tot het voorbij ging. Eerst kwam het dichterbij. 5 seconden, 4 seconden tot 2 seconden en dat vond ik wel eng. Een donderbui op 600 meter boven mijn hoofd. Maar hij dreef over en toen de teller op 20 seconden stond pakten we onze stokken weer en wandelden verder. De sneeuw kwam dichterbij en alle begroeiing was al weg. Nog één bocht en Ria zag de réfuge. Weer een stuk gehaald. We hadden ons nog niet geïnstalleerd of buiten viel de natte sneeuw. Maar de kachel brandt en de wijn is rood. Morgen verder.

Ook Cor, Pieter en Willem bereikten de réfuge en we konden weer aardig wat verhalen met elkaar delen. De sfeer in deze réfuge is trouwens heerlijk. Enorm aardige mensen en een accomodatie die je je bij een berghut voorstelt. Zeer aan te raden! Voor het avondeten kregen we nog een uitvoering van een Fransman die eigen versies van bekende verhalen vertelde. We konden niet alles volgen maar het was duidelijk dat Robinson Crusoë een hachelijk avontuur in de Vanoise had meegemaakt samen met Darth Vader en Pablo Escobar.