Dag 78 Col de Bassachaux – Refuge de Chardonnière

Al 496 keer gelezen!

Echt een tweede dag wandeling. We hadden het kunnen verwachten. Het begon allemaal voorspoedig zoals de vorige dagen. Om even over 07.00 uur wandelden we de route forestière naar de Col de Chésery op. Opnieuw een prachtige wandeling in het ochtendgloren. Dierengeluiden alom en verder stilte. De wandeling naar de col was al wat typisch. Ik ging sneller dan Anne naar boven. Nu ben ik een ochtendwandelaar en heeft Anne liever de middag, maar toch is zij doorgaans sneller boven. Nu niet.

Na de refuge de Chésery klommen we omhoog Zwitserland in door Porte de l’Hiver. Zowel de ballisage als het boekje lieten ons in de steek. Waarschijnlijk zijn er wat paden verlegd en route-aanduidingen gesneuveld. Men is ook zo’n beetje op elke bergwand wintersportdingen aan het bouwen. De navigatie bracht uitkomst en bij het begin van een prachtige vallei zagen we aan de andere kant de Col de Cou. Daar moesten we overheen en de wandeling er naar toe was weids, een ander woord heb ik er niet voor. Rechts een steile wand met berggeiten, links onder een vallei met boerderijen en links in de verte steile wanden met uitlopers van gletschers.

De klim naar de Col de Crou was op zich niet lang en hoog, maar Anne moest knokken tegen hoofdpijn. Dat maakt een klim zwaarder. De oorzaak was niet het water, maar de zon en de schittering van alle dingen om ons heen. En natuurlijk het ontbreken van een goede zonnebril en een hoofddeksel.  Pillen helpen wel, maar niet lang, want je neemt de oorzaak niet weg. Onderweg naar boven bedacht ik, dat als we de volgende dag op tijd in Samoëns zouden zijn we een bezoek aan de lokale opticien zouden brengen. Toen we de col dan ook over waren zochten we een rustiek bivakplekje.

We besloten af te dalen naar waar we water konden vinden en de eerste plek was de (uiteraard gesloten) Refuge de Chardonnière. Genoeg voor vandaag. Een prachtig grasveldje, stromend water en stilte.

Dat stromende water had ook de belangstelling van een passerende hond. Niet alleen zijn dorst leste hij in de waterbak, maar koelde de rest van zijn lichaam ook maar meteen. Hij liet zich ook niet zo gemakkelijk door zijn eigenaresse tot verder wandelen bewegen.