Dag 81 Refuge d’Anterne – Refuge Bel-Lachat

Al 366 keer gelezen!

Zouden we het doen of niet? We hebben het gedaan en kunnen er op terug zien. We zijn vandaag doorgelopen naar de Refuge de Bel-Lachat, een wandeling van 7 uur, pauzes niet meegerekend. De tocht ging over de Col de Brévent en de Brévent zelf. Daar zijn lange tijd geen bivakplaatsen of water te vinden. Dus moesten we tijdig stoppen (om 11.00 uur al) of doorlopen. De onzekerheid werd gevormd door het feit, dat het boekje niet voldoende informatie geeft over stromend water en de mogelijkheid een vlak plekje te vinden.

We waren vroeg wakker en kuierden om 06.30 uur al de helling op naar Lac d’Anterne en de Col d’Anterne. Het werd licht toen we het meer al passeerden. Ik had graag nog een foto gemaakt van het dal waarin de refuge lag, maar de zon was nog niet op, dus geen licht genoeg. Bij het Lac d’Anterne wel.

• 

• 

• 

• 

Een geweldige omgeving, zeker in het ochtendgloren. Toen we na het meer de col over kwamen zagen we de Mont Blanc in volle glorie. Magnifiek!We zouden hem later van dichterbij zien. Let wel even op de berg, die vóór de Mont Blanc ligt. Dat is de Brévent en straks zie je foto van de andere kant.

We daalden af naar de Brug over de Arlève. We waren wel bijna door ons water heen maar gokten op nog een riviertje vóór de Brévent. We vermoedden dat er ergens bij de Chalêts d’Arlève een stroompje moest zijn, want hoe waren de mensen daar vroeger anders aan water gekomen. Die beek was er gelukkig, we tapten onze waterzakken vol en besloten (het was pas 11 uur)om door te lopen over de Brévent naar de refuge.

En dat werd een aardige inspanning. 625 meter omhoog over de col en de top van de Brévent. Tot aan de col was het gewoon een bergpad. Sjouwen dus. Maar de beklimming van de Brévent was nog wel een leuk klusje. Vooral één passage deed ons denken aan ons sportklimmen van vroeger. Met volle bepakking schat ik de klim in op een 4a, gevolgd door een via ferrata stuk. Een mooie bergervaring, maar niet voor de faint-hearted onder ons. Maar die beginnen nooit aan de GR5.

Het enige wat ons restte was de afdaling naar een bivakplaats. Die vonden we op het terras van de refuge. Mag eigenlijk niet maar we zitten er door. 9 uur in touw geweest. We koken met het laatste beetje water en duiken de slaapzak in om warm te blijven. Morgen verder.

• 

• 

• 

• 

• 

Op de eerste en de laatste foto zie je de Fiz in de verte met de Col d’Anterne er rechts van. Vanaf dat punt was eerste foto van de Mont Blanc genomen. Als je heel goed kijkt zie je de refuge de Moède d’Anterne en de chalets d’Anterne onder de col liggen.

De afdaling van de Brévent leverde ook geen water op, zodat we met erg weinig water op het terras van de refuge aankwamen.. Mijn tentje kan zonder haringen worden opgezet en als je er in gaat liggen waait hij ook niet weg, dus we hadden ons bivakplekje op de plankier van de berghut. We verdeelden het water tussen diner en ontbijt en hadden genoeg om in de volgende dag te geraken.

Denk overigens niet, dat een nacht op het terras van de refuge de Bel-Lachat een rustige en idyllische ervaring is. Goed je kijkt op een unieke manier uit over Chamonix en op de Mont Blanc, maar het constante lawaai uit de diepte doen je al na een paar minuten verlangen naar de refuge d’Anterne waar het zo heerlijk stil was met uitzicht op de Fiz.