Dag 84 Les Contamines – Refuge du Croix du Bonhomme

Al 672 keer gelezen!

Waar zijn mijn crampons als ik ze nodig heb? Thuis bij de sportspullen. Na een heerlijke nacht (9 uur aan één stuk geslapen) maakte ik bij daglicht ontbijt. Een luxe om 05.30 uur. Na de boel gepakt te hebben stapte in om 06.45 uur de GR5 op. Tot aan Notre Dame de la gorge was het een heerlijke ochtenwandeling. Bij de kerk begon de klim en meteen eentje die er wezen mag. Net na Nant Bornant vlakte de weg en werd een pad door een vallei. Koeiebellen, rook uit schoorstenen en nog steeds in de schaduw van de berg.

De vallei ging over in een stevige klim en de eerste sneeuw werd zichtbaar. Ik liep er nog niet in, maar het was er wel. De zon kwam over de berg en brandde er meteen lustig op los. Dus: insmeren en zonnebril op. De sneeuw werd nu een groot veld. Aan het einde van dat veld en zo’n 300 meter hoger de Col du Bonhomme.

Met enige onzekerheid zette ik mijn Meindls in de sneeuw en begon aan de glibbertocht. Ik vreesde dat ik een trappetje moest lopen in de sneeuw Ik zag het mensen in de verte doen. Maar net toen ik daar aan wilde beginnen wees een gids mij op een andere route over de rotsen. Ik was hem zeer dankbaar! Ook deze route had sneeuwstukken maar aanzienlijk minder dan de steile route omhoog, bovendien waren ze vrijwel vlak en deed ik het klimmen op de rotsen. Ik kwam dus veilig boven.

Daar was het genieten van een compleet besneeuwde wereld. Tijd voor een pauze en eten. Ik had inmiddels al een paar treintjes wandelaars gezien. Dat waren stuk voor stuk groepen die onder leiding van een gids de Tour du Mont Blanc maakten. Wat een drukte! Gelukkig gaan die op de Col de la Croix de Bonhomme linksaf en ik rechtsaf. Maar voorlopig had ik wel nut van de gidsen.

Vanaf de Col du Bonhomme was het één grote sneeuwwandeling (langzaam stijgend) naar de Col de la Croix du Bonhomme. Verkeer in twee richtingen maakte dat we regelmatig voor elkaar ruimte moesten maken op het geitenpaadje door de sneeuw. Maar het is vakantie. Eenmaal op de col zag ik mijn eindpunt van de dag. Redelijk vroeg voor mijn doen maar mijn longen moeten nog heel erg wennen aan de hoogte, dus ik vind het welletjes. Een bivak bij de refuge de la Croix du Bonhomme is zo gemaakt. Morgen verder.