Dag 93 Fouillouse – Larche

Al 98 keer gelezen!

Na een snurkdoortrokken nacht in een dortoir was het gewoon prettig om stil de spullen bij elkaar te zoeken en als eerste aan het ontbijt te zitten. Net voor half acht stapten we de gite uit en begonnen meteen te stijgen naar de Col de Vallonet (2524 meter). Voordat we het dorpje uit waren was er en vriendelijke oude baas die ons in vloeiend frans de bezienswaardigheden van het dorp vertelde. Hij deed dat, zo zei hij, omdat de VVV het dorp links liet liggen. En of wij de historische kerk al hadden bekeken?

Na een prachtige ochtendwandeling van 1,5 uur bereikten we Col de Vallonet. De wandeling en ook onze pauze op de col was volmaakt stil.

Vanaf de Col de Vallonet was de Col de Mallemort (ons volgende doel en lunchstop) al te zien. Het gebied ertussen was van een adembenemende schoonheid en stilte. Het is gewoon niet op de foto vast te leggen. Thuis zal ik kijken of één van de foto’s het gebied recht doet. Het was een hoogvlakte doorsneden met riviertjes en omgeven door hoge pieken. Daarbij maakten de stilte en de frisse lucht (de hitte moest nog komen) de wandeling tot één van de mooiste stukken van onze vakantie. in de verte zie je de Col de Mallemort, die V-vorm midden op de foto.

Vanaf de Col de Mallemort keken we terug en zagen de Col de Vallonet. Het is die V-vorm aan de horizon. De wandeltijd die ertussen zat was ongeveer een uur schat ik. Inmiddels was het knap heet geworden. We lunchten en begonnen daarna aan de afdaling naar Larche. Dat was een totaal ander verhaal. Een kale helling, 700 hoogtemeters en twee uur wandelen. Heet en onaangenaam. Halverwege kwamen we een merkwaardig stel tegen, man en vrouw. Ze klommen naar boven, maar hadden niets bij zich. Geen eten, geen water. En ze beantwoorden onze groet niet maar keken naar de grond. Een medewandelaar zou later zeggen dat die mensen om ziekworden vroegen in die hitte. Hopelijk is het hen goed gegaan.

Tijdens deze afdaling vlogen er regelmatig schaduwen over ons heen. Lammergieren zweefden langs de helling. Een prachtig gezicht. Helaas is mijn camera niet zo goed dat ik dat goed in beeld kan krijgen.

Om 14.00 uur bereikten we de gite. We werden allervriendelijkst ontvangen. De wandeling zit er voor zomer 2019 op. Morgen reizen we met OV terug naar de caravan en zakken nog een paar dagen uit. Hopelijk beginnen Anne en ik in de herfst onze wandeling waar Ria en ik hem in de zomer eindigden.

Larche in de diepte.