Dag HP 1

Al 398 keer gelezen!

De reis van oktober 2017 eindigde niet waar ik het einde gepland had, namelijk in Les Houches. We zijn voortijdig van de berg afgedaald vanwege ziekte. Nu maken we vaak van de nood een deugd, dus gebruiken we de resterende vrije dagen om een nieuw project te beginnen. Ria en ik hadden al besloten om de etappe van Hoek van Holland naar de Pietersberg toch te gaan lopen en daar hebben in het staartje van de vakantie een begin mee gemaakt. Zoals al gemeld noem ik mijn dagblogjes HP met een getal om de dagen van de tocht van de Pietersberg naar Nice niet te doorkruisen. Nu dus Dag HP 1.

Op een winderige ochtend was daar het paaltje, de routeboom waar het bordje GR5 aan hangt. We waren afgereisd naar Hoek van Holland en stonden klaar voor de wandeling naar Maassluis. De aangegeven 2289 kilometers maken ons uiteraard niet meer bang, omdat we er al ruim 1200 van hebben gelopen. Sterker nog, we hebben wel zin in het vlakke land van Zuid-Holland en Zeeland en het geaccidenteerde terrein van Brabant en Noord-België. Wie weet wat voor avonturen ons nog wachten. In dit terrein kunnen zelfs de kleinkinderen mee als dat zo uitkomt. We hebben in onze tijd immers ook met onze ukkies tussen 3 en 11 jaar het Pieterpad gelopen! Dus: Op pad!

Het rondje rond Hoek van Holland was gewoon een wandeling zoals in elk stadspark in Nederland. Pas toen we Hoek verlieten kwamen we in een ons ongewoon landschap van glas. Een grote glazen zee met een dijk er tussen door. Het laat de fantasie wel de vrije loop en bij mij niet in de laatste plaats door Openbaring 4:6 en 15:2. En met dat ik dat bedacht moest ik denken aan de tijd dat deze glazen zee nog geheel werd beheerst door orgelklanken op de dag des HEREN. Die tijd heb ik zelf nog voor een klein beetje meegemaakt toen ik met jongeren uit de CGK van Delft door het Westland ging. Een lang vervlogen tijd. Ik heb geen idee hoe het op de huidige zondagen in het Westland is.

Verder wandelend kwamen we twee bijzondere beelden tegen van wat er zoal met de geschiedenis kan gebeuren. Twee boerderijen met een eigen verhaal. Beide boerderijen zijn geen boerderij meer, maar men is met het ene verhaal duidelijk anders omgesprongen dan met het andere verhaal. Maar beide boerderijen maken wel nieuwsgierig naar de mensen, die daar (ooit) leefden en werkten. Wat hebben ze geloofd, gehoopt en gebeden? In ieder geval is het stukje geschiedenis, dat men hier schreef, voorbij en nemen de stenen een andere plaats in in de tijd dan die voor welke men de stenen ooit op elkaar stapelde.

Dat valt trouwens toch al op als je van Hoek van Holland naar Maassluis wandelt. De mens verandert het aanzien van de aarde keer op keer en eerdere veranderingen worden weer teniet gedaan door nieuwe dingen. Een tijd lang volgden we het spoor van de ene naar de andere plaats maar het viel ons al op, dat er geen trein meer passeerde. Dat zou passen bij het feit, dat we in Hoek van Holland al zagen, dat men de rails had verwijderd. Eens met veel inspanning gebouwd en nu weer veranderd in iets anders. Wat dan wel weer aardig is is dat we een boom tegen kwamen, die zich vasthoudt aan de tijd ook al zakt de aarde blijkbaar langzaam weg.

Door de werken van de mensen en de afbraak daarvan krijgt de omgeving iets inspirerends. Of we het nu allemaal mooi vonden … het zette ons wel aan het denken. Na 20 kilometer was daar Maassluis en de bus terug naar de auto. Volgende keer starten we hier weer en lopen dan de Zuid-Hollandse eilanden op.