Einde Drenthepad

Al 96 keer gelezen!

het heeft even geduurd, maar het kwam er dan toch van. In 2010 kregen we voor ons vertrek naar Almere het Drenthepad net niet af. We bleven steken ergens onder Gieten op weg naar Emmen. De laatste paar kilometers moesten later maar worden gelopen. En later werd dus mei 2016. Door een onhandige planning van vrije domineesdagen was er opeens een weekend vrij voor Ria en mij. We zochten een overnachtingsplek en begonnen aan de laatste kilometers van de route.

Eerst van Borger naar Gieten. Uiteraard kom je om de andere stap een hunnebed tegen. De één wat groter dan de ander. Om de sfeer weer te geven maar even een plaatje van een hele grote. Van Borger wandelden we naar het Noorden. Mooi weer, mooi landschap. Ria houdt van open ruimte en dat hebben we dan ook in ruime mate gezien. Over Gasselte liep het pad over een voormalige spoorbaan naar Gieten, waar de fiets op mij stond te wachten. Teruggefietst om de auto te halen en vervolgens Ria en de hond weer op te zoeken. Een rustig dagje en een prettig bivak op een natuurcamping.

Na een goede nachtrust wandelden we de laatste dag ven de route in. Het was bewolkt en drukkend warm, maar dat mocht de pret niet drukken. Er waren onderweg weer heel wat mooie doorkijkjes. De route in het boekje (uitgave 1999) klopte duidelijk niet meer met de werkelijkheid van 2016. We hebben een paar keer flink moeten zoeken om de geel-rode markering weer terug te vinden. Vooral in Exloo mag wel iets meer beschilderd worden.

Na een paar uur lopen kregen we ook het vermoeden dat we toch aardig wat meer kilometers aflegden dan het boekje beloofd had. Een kopje koffie en wat concentratie op de navigatie maakte, dat we weer een redelijk beeld hadden van wat ons nog te wachten stond en we sjouwden weer door door bod en over hei. Rocker vond, dat hij steeds voorop moest lopen, maar werd gaandeweg wel zo wijs, dat hij bij elke kruising even stopte om te wachten in welke richting hij verder moest spoorzoeken (welke kant wij dus op zouden gaan). Hij liep meer dan wij, maar vond het blijkbaar ook niet nodig om heel veel meer te lopen dan strikt noodzakelijk was.

Wat op geen routebeschrijving stond was de soms fikse regen, die we het laatste uur over ons heen kregen. Gelukkig waren we bijna bij het eindpunt en konden Ria en Rocker droog zitten op het station van Emmen. En ja, ik mocht op de fiets terug naar Borger om de auto op te halen. Het was lang geleden dat ik zo tot op het bod nat was. Maar goed, het Drenthepad zit er op en Ria en ik hebben ons woord gehouden, dat we hem ooit zouden uitlopen.