En komt u dan ook op TV?

Al 764 keer gelezen!

Half tien ’s avonds. Drie jongens waren al een keer langs gefietst en even verderop op de brug naar me blijven kijken. Na een paar minuten kwamen ze mijn kant op en bleven bovenaan de trap staan. Toen ik weer bijna boven was vroeg één van hen: “Meneer, mogen we u iets vragen?” Uiteraard mocht dat en ze wilden weten wat ik aan het doen was. Ik legde uit dat mijn volgende etappe van de wandeling naar Nice een bergwandeling zou zijn en het dus wel handig was om het naar boven en naar beneden lopen te trainen. Maar er zijn in Almere geen bergen, dus pak ik de trap bij de busbaan. Nu wilden ze nog meer weten en het werd een leuk gesprek dat eindigde met dat ieder van hen een keer met mijn rugzak de trap af en op wilde.

Maar ze zouden toch niet naar Nice gaan lopen en die trainingsrondes waren hen ook teveel. “Komt u dan ook op TV?”, wilde één van hen weten. Opeens snapte ik, dat wat ik aan het doen was bij hen in het vakje van de topprestaties en heldenverhalen hoorde. Zo had ik er nog nooit tegenaan gekeken. Voor mij is het gewoon genieten van de mogelijkheden, die ik krijg. Maar het gesprek ging wel verder op hun uitdagingen en bezigheden. Het ging over school en voetbal en wat je bereiken wilt. Tot mijn eigen verbazing ontroerde mij het antwoord van één van hen: Servicemonteur van kachels en zo ….

We wensten elkaar een goede avond.