HP 7 Zoersel – Westerlo

Al 420 keer gelezen!

05.30 uur en ik trek de deur van de jeugdherberg achter me dicht. Het schemert al wat maar ik hou in verband met ander verkeer mijn hoofdlamp nog maar aan. Vandaag ga ik proberen of ik de rustdag kan doorbrengen bij de Norbertijnen van Tongerlo. Dat betekent in ieder geval 35 km voor de boeg, dus moet ik het ritme goed houden.

Ik passeer mooie plekjes om te bivakkeren. Het grasveld tegenover het boshuisje bijvoorbeeld. Of het weiland achter het kapelletje van Lovenhoek. Maar wat zeur ik, ik heb een doel. I am a man with a mission! Mijn eerste pauze is een picknicktafel bij Lovenhoek en de tweede de helaas tot 12.00 uur gesloten uitspanning bij de Kleine Nete. Ik had natuurlijk in Grobbendonk moeten stoppen bij het cafeetje, maar ik vond het nog te vroeg. Maar de Leiweide aan de Nete was nog dicht. Moet je ook maar niet zo vroeg op pad gaan. Er liep daar wel een dame de dieren te verzorgen en elke keer als ze passeerde hadden we een leuk gesprekje. Vooral die over de hanen (kunt u er niet een paar de nek omdraaien? Stoppen wij ze in de soep) had een boeiend verloop dat uitkwam bij de vraag waarom er zoveel hanen waren geboren vorig jaar. Tja, vraag het de Schepper! De wandeling langs de Kleine Nete is een verademing.

Maar dan toch, in Herentals was er koffie. Ik had eerst even nieuwe Compeed gekocht want dat is werkelijk toverspul bij kapotte voeten! De dame achter de kassa vond dat ik het mezelf aandeed. En geef haar eens ongelijk! Maar ik besteed mijn geld aan Compeed en niet aan vervuilende vliegtuigen. Zij ging toch liever naar de Bahama’s.

Na de koffie zette ik de pas er in, want ik had gebeld met de paters Norbertijnen en ik moest me maar melden als ik langskwam. Om 17.00 uur ging de abdij echter dicht, dus ik moest doorstiefelen. Ik maakte nog wel een raadplaatje voor een bevriende schipper bij de sluizen van Olen. Hij raadde het goed, maar vertrouwde zichzelf niet dus gaf een fout antwoord. Na Olen ging het gas er op. Nog niet eerder had ik de 6 km/u aangetikt maar nu lukte het. Ik was op tijd bij de Norbertijnen. Helaas heb ik geen foto’s van dat stuk maar wel weer een paar grappige ontmoetingen. Zoals met een man uit Tongerlo die de Gr5 wonderbaarlijk goed kende maar hem nog geen meter had gelopen! Ik had natuurlijk kunnen zeggen dat het stukje dat we samen liepen ook de GR5 was, maar zo ad rem was ik op dat moment niet.  Of met die man, die de kinderwagen met inhoud uitliet, maar het toch belangrijk vond te vertellen dat hij volgende week gelukkig (?) weer met de rugzak op pad mocht.

Goed, de Norbertijnen. “Nee”, was het antwoord op mijn vraag, “het was niet gemakkelijk om voor een bed te zorgen. Misschien was er nog plek in de Jeugdherberg.” Tot op de dag van vandaag (ik ben weer thuis als ik dit schrijf) vind ik het een vreemd antwoord voor een kloosterling, die slechts telefonisch te bereiken wil zijn, niet even naar de deur komt, maar wel woont in een klooster waar de gastvrijheid en het doordenken van zware levensvragen bovenaan staan (ook op de site). Hoe moeilijk is het dan om een bed te vinden? Nu ja, het is morgen rustdag dus ben ik maar in de jeugdherberg geland. “Natuurlijk is er plek!”, was het antwoord van Ellie. Einde van 38 km in een heel gezellige avond met veel aandacht voor mijn voeten.