HP 8 Westerlo – Diest

Al 390 keer gelezen!

“Buiten waait de wind om het huis

De kachel staat te snorren op vier”

Dat gevoel heb ik nu ik een klein trekkershutje op de Halve Maan in Diest heb bemachtigd. Na drie keer vragen en geen toestemming om op privé-terrein te bivakkeren zag ik een werknemer van een pretpark en vroeg of ik zo’n huisje mocht gebruiken en dat mocht. Einde van een mooie wandeldag.

Die dag begon bij het ontbijt in het Boswachtershuis in Westerlo. Samen met de “verwarde Engelsman” (lees de blog van Inge Nijenhuis) genoot ik een eenvoudig doch voedzaam ontbijt waarna ik vertrok voor de volgende etappe. Het eerste stuk van het Boswachtershuis langs de Grote Nete en via het kasteel De Merode is gewoon heerlijk wandelen. A sunday stroll! En dat door een zeer oud landschap. Je ziet het aan alles. De oude hekken, de vergane constructies, vroeger was dit adel! Af en toe wat spetters regen maar dat mocht de pret niet drukken. Dat geldt in ieder geval tot aan Blauberg, de eerste koffiestop. Een tip: Neem cash mee! De waardin keek mij met meelijwekkende ogen aan toen ik vroeg of ik kon pinnen. “Nee, da ebben wij ier nie!!!”

Na Blauberg werd het een zompige en drassige boel. Het had gehoosd de afgelopen nacht en ik was heel blij met mijn lompe Meindl Perfects. Goed, ze zijn zwaar, je doet er lang over om ze in te lopen, maar je baggert er wel mee door elke overstroming. En dat is meer dan twee tijdelijke reisgenoten konden zeggen op hun goretex stappers! Zij hadden natte voeten en ik niet! Misschien dat ik mijn Meindls nog eens als metafoor voor mijn eigen geestelijke ontwikkeling gebruik.

De abdij van Averbode liet zich al van kilometers ver horen maar ik had geen zin om er lang bij stil te staan. Ik ben even binnen wezen kijken en las dat men zegt dat de as van de toegangspoort het drie-provincie-punt is van Antwerpen, Limburg en Brabant. Verder dan de poort ben ik de abdij niet binnen gegaan. Dat verbaasde een oude man in Zichem wel maar daarover straks. Na Averbode kwam een werkelijk schitterende wandeling over een soort verhoging door een zeer drassig land. Prachtige natuur tot aan het station van Zichem. Ik had niet de neiging om op de trein te stappen.

In Zichem schoof ik aan voor een kop koffie en een broodje. Een tafeltje verderop zat een ouder echtpaar dat heel graag een praatje maakte. Hij in ieder geval. En hij zei met verwondering in zijn stem tegen zijn vrouw dat ik niet eens de abdijkerk van Averbode binnen was gegaan! Het klonk alsof ik als katholiek had afgedaan ook al hing er een Sint Christoffel aan mijn rugzak (leve de opmerkzame oudere man!) Nu ja, ik kon het goed maken door naar het oudste glas-in-lood raam van België te gaan kijken in de kerk van Zichem. Maar die behoefte kon ik gemakkelijk onderdrukken. Waar ik dan wel heen ging?, vroeg de man. Naar Diest, was mijn antwoord. Dan kom je langs 7, zei de man. Zijn vrouw begon haar stoel te schuiven. 7 is de plek waar vroeger het treintje tussen Zichem en Scherpenheuvel stopte, legde de man uit. Als je een meisje wilde ontmoeten sprak je daar af. Maar het zal er wel niet meer zijn, dacht hij hardop. Zijn vrouw wilde weg. Ik heb nog gezocht naar 7, maar kon het tussen Zichem en Scherpenheuvel niet meer vinden.

Na Scherpenheuvel begon de open vlakte. Veel wind vandaag en striemende regen. Het gebied was mooi om te wandelen, maar mooier als het niet regent. Aangekomen in Diest over de Galgenberg (ik ben zeker vier Galgenbergen tegengekomen) belandde ik in een commerciecentrum. Voor mij begon de zoektocht naar een bivakplekje. De wind wakkerde aan en de regen viel vrolijk. Driemaal kreeg ik “nee” op mijn vraag naar een bivakplekje tot ik bij de Halve Maan in Diest een jonge man tegen kwam, die mij een trekkershutje aanbood. Ik maakte er dankbaar gebruik van. Einde dag HP 8. Buiten waait de wind om het hutje en de kachel staat te snorren op 4. Ik vind het goed!