HP 9 Diest – Stokrooie

Al 313 keer gelezen!

De wandeling langs Diest en door de vallei van de Zwartebeek is zonder meer mooi. Heel afwisselend landschap, zowel wat cultuur als natuur betreft. Wandelend over de oude stadswal van Diest waan je je in vervlogen tijden en dat geldt ook voor de vallei, waar je nog aan kunt zien dat de Heren van Diest er baat bij hadden. De huidige Heer van Diest schijnt onze koning te zijn. Er waren opvallend veel wandelaars op de been. Ik liep met twee heren op (naar hun uiterlijk te oordelen waarschijnlijk broers) en die vertelde me dat er vandaag door heel Vlaanderen georganiseerd gewandeld werd. De Vlaamse wandelvereniging is heel actief en zorgt voor tientallen georganiseerde wandelingen op een vrije dag als deze (1 Mei, dag van de arbeid). Verder spraken we over Compostella en pelgrimeren tot ik naar links en zij naar rechts moesten.

Na de vallei van de Zwartebeek volgt een zo-goed-als-boswandeling tot aan een duizendjarige eik in de buurt van Lunnen. In de Middeleeuwen werd er onder deze boom recht gesproken en kende men speciale kracht toe aan deze plaats. Dat geldt voor sommigen nog steeds getuige het feit, dat er niet zo lang geleden een bomenfeest is gehouden. Wijselijk noemde men het gen zonnewendefeest blijkbaar. Op het stuk naar de boom en naar Lummen verstoorde slechts een stukje asfalt langs de E314 het rustige beeld van de dag. Ik kwam niemand tegen. En ook naar, door en na Lummen niet. Het werd stil en de wind stak op. Na Lummen weer een mooi stukje oude cultuurgrond met beheerde riviertjes, die de landerijen irrigeerden. Dat deden ze vandaag overvloeiend, zodat de koeien konden pootjebaden en het pad soms een wateroverloop van de beek was. In Viversel was er zowaar een eetcafé open (Kom eens Kieken) dat volgens de uithangborden slechts verwerkte kippen serveerde. Maar ze hadden ook een boterham met kip-in-een-zeer-vroeg-stadium, zodat vegetariërs ook iets voorgezet kon worden.

Ik besloot in ieder geval tot Bolderberg te lopen om mijn middaguren niet op een bankje door te brengen. Dat werd een prachtige tocht langs de kluis van Bolderberg. Het is alleen wel jammer dat zovele hondenbezitters er zo luid kennis van moeten geven dat hun viervoeter hen niet trouw en gehoorzaam is. Wat een potsierlijke taferelen heb ik gezien van mannen die waarschijnlijk alleen op een vrije dag weten dat ze een hond hebben. De honden kijken hen glazig aan en gaan gewoon verder met wat ze aan het doen waren totdat de vrouw het overneemt tot ergernis van de man.Datzelfde geldt overigens voor de mensen, die ik tegen elkaar op hoorde vertellen over pelgrims, de kluis van Bolderberg, stenen naar de duivel gooien bij de crucifix en wat al niet meer. De één wist het nog beter dan de ander. In de kapel was het stil en dat was heerlijk. Ik heb er maar een kaarsje aangestoken en in de kring gezet. Omdat ik daar wat van verwacht? Nee hoor, maar om er een foto van te kunnen maken en thuis te kunnen zeggen dat ik daar aan de kring van gezin en familie dacht en in alles hoop dat het licht van Christus er het centrum van is.

Buitengekomen waren er weer hondenbezitters en stenengooiers. De rust werd hersteld toen ik Bolderberg door was en via domein Bovy weer in landelijk gebied kwam. Daar vond ik een weilandje. De eigenaresse gaf me een kop aspergesoep en ik was klaar voor de dag. Nog even eten koken en dan pitten. Nu ja, misschien niet meteen, want mijn gesprek met Paulus voor vandaag is nog niet af.