Ieder zijn eigen avontuur

Al 62 keer gelezen!

in de afdaling van de Donon kwamen we op een pad, dat door veel mensen wordt gebruikt om vanaf een parkeerplaats op de Col du Donon naar de tempel van Mercurius op de top te wandelen. Ik gok, dat het goed 45 minuten lopen is en we kwam allerlei mensen, van allerlei leeftijden en met allerlei verschillende soort schoeisel tegen. Een dame op sportschoenen keek naar mijn bergklossen en zei daar iets over tegen de man, die bij haar liep. Ik kon niet precies uitmaken wat ze zei, maar het zit in me om ogenblikkelijk in allerlei gedachten verzeild te raken. Ieder woord over een ander (of zijn schoenen) is namelijk een woord uit een andere wereld dan die van de schoendrager. De dame in kwestie heeft haar eigen wereld, haar eigen gemak, haar eigen uitdaging, haar eigen voors en tegens. Wat ze verder ook over mijn schoenen zei, het waren woorden uit haar referentiekader. Dat kader ken ik niet, net zo min als zij het mijne en dat van mijn schoenen kent.

Ik moest ogenblikkelijk denken aan wat een goede kennis van me uit de bergsport eens zei: “Ieder heeft recht op zijn eigen avontuur”. Ik heb zijn woorden opgevat als heeft ieder mens in zijn of haar eigen leven zijn eigen grenzen, uitdagingen, hang-ups en topervaringen. Wat de één kan kan de ander ook, maar dan op zijn eigen manier en niveau. Is voor de één de Mount Everest de te halen top dan kan diezelfde inspanning een ander op de top van de Pietersberg brengen. Wellicht moet je Peter heten om daarover na te denken, maar ik vraag me regelmatig af wat dat wat ik doe nu eigenlijk voorstelt. OK, ik wandel een paar kilometer, kook mijn potje en slaap onder een boom. Maar wat stelt het voor? Goed, ik ben dominee en man en vader en zo, maar dat is het dan ook. Boeken schrijf ik niet, heldendaden verricht ik niet en vind veel dingen niet belangrijk genoeg om te delen. En toch is iedere stap een avontuur en iedere ontmoeting een ontdekkingstocht. Misschien dat mijn schoenen meer vertellen dan ik denk. 😉

Zo denkend keek ik nog eens naar mijn schoenen net op het moment dat Ria zei, dat er wel een scheur in lijkt te komen …. Tja, daar kan ik natuurlijk ook weer een paar kilometer metaforisch mee bezig zijn …..