Pionierspad 1

Al 170 keer gelezen!

08.01, de intercity naar Steenwijk vertrekt. Een nieuwe route is begonnen. Het vertrek was wat gehaast. Gisteravond was ik laat thuis en de laatste dingen moesten nog worden ingepakt. Toch vertrok ik een uur eerder dan gepland en zoefde met de trein door een mistig landschap. Volgens de verwachting krijg ik vanmiddag pas de zon te zien, maar is de temperatuur aangenaam en het weer stil. Een heerlijk wandelvooruitzicht. Alleen er drupt iets uit mijn rugzak. Onderzoek wijst uit dat mijn flesje desinfectiemiddel niet goed dicht zit. Nu ja de dingen drogen wel weer en het spul ruikt in ieder geval niet. Op naar Steenwijk.

De routeboom bij het station Steenwijk wijst voor diverse wandelingen dezelfde kant op. Dat is makkelijk. Totdat je de stadswal passeert. Ik maakte de fout om de wit-rood aanduiding aan de binnenkant van de stadswal te volgen. Maar dat ging een verkeerde kant op. Terug naar hetzelfde punt en nu wit-rood buiten de stadswal gevolgd en dat ging goed. Ik liep Steenwijk uit en kwam door Onna. Ik zat goed. Een beetje navigatie heb je bij het vinden van de route wel nodig, dus zet de GPX in je Garmin.

Vanaf Onna (na nog een stuk asfalt) begint toch de wandeling over gras. Een mooi stuk grasdijk in de richting van De Klosse. Helaas veranderde het gras in bijna eindeloos asfalt. Na elke bocht weer een langgerekt stuk bitumen. Het maakt de wandeling op deze februariochtend toch wel wat triest. De landerijen waren nog leeg behalve honderden ganzen, die rusten op hun trek. De lucht was grijs en de volgende bocht ver weg. Maar Giethoorn lag nog waar de kaart het had neergelegd en dat maakte de omgeving weer bezienswaardig.

De Japanners en andere Aziaten waren in Giethoorn zelfs in februari oververtegenwoordigd. Maar ze genoten van de scenery. Alles moest uiteraard op de foto. Ik kon ook een plaatje schieten van de kerk zonder Aziaten. Goed voor mijn blogje. Verder maakte Giethoorn een zeer aangeharkte en rustige indruk. Na Giethoorn volgde een etappe, die twee gezichten had. Eerst de Weerribben en een prachtig pad door de rietpercelen en daarna vanaf Dwarsgracht weer beton en asfalt tot Vollenhove. Een kleine detour over een natuurpad moest ik vanwege de de waterstand links laten liggen. Het pas was niet begaanbaar.

Maar Vollenhove kwam in zicht. Inmiddels had ik al besloten door te lopen naar de Stiente (natuurcamping) en dus bleef ik niet in Vollenhove hangen. Het begon al te schemeren en dat zou toch al betekenen dat ik mijn bivak in het donker op moest zetten. Dat is geen probleem, maar ik voelde de ruim 30 km wel in mijn benen. Op de natuurcamping was niemand. Ik zag dat als een stilzwijgende toestemming om een stukje gras te gebruiken. Bivak maken, potje koken, appen met het thuisfront en slapen. Het werd een maanovergoten en dus koude nacht, maar dat deert niet. Morgen verder.