Pionierspad 3
Al 107 keer gelezen!
Een laatste dag vrij voordat de plichten weer roepen. Ria en ik hebben elkaar een tijdje niet gezien (vanwege het feit, dat ik in mijn eentje in de Alpen zat) en het is dus goed om een stukje met elkaar te wandelen. Nu houd ik niet van wandelen in een rondje, dus kiezen we het volgende stuk van het pionierspad. Met de ons bekend logistiek zetten we de fietsen aan het einde van de geplande dagwandeling. Ik wil graag een bushalte, zodat ik de volgende keer het punt weer per openbaar vervoer bereiken kan. Vervolgens rijden we naar het einde van de vorige etappe, de bushalte bij de Sloefweg aan de N50. Daar laten we de auto achter en stappen het pionierspad op.
Na een paar honderd meter Vliegtuigweg slaan we linksaf het schelpenpaadje op naar Schokland. Het is mooi weer, koele wind en prachtige olmen. We naderen Emmeloord (Schokland) en nemen de tijd om de kunstwerken en de gereconstrueerde haven te bewonderen. Door kuierend passeren we het monument voor de binnenvaart en de gesteentetuin om te landen op een terrasje in Middelbuurt waar we ons een Schoklandse brok goed laten smaken. We zijn alleen niet meer gewend aan zoveel suiker in ons eten en dat is meteen te merken aan de dorst die we krijgen. Suiker levert wel directe energie op, maar we blijven drinken. Een rare gewaarwording.
Via de overblijfselen van de kerk in Zuidpunt wandelen we naar de dijk van het Ketelmeer. Daar wandelen we vol in de wind (en dat is best lekker) naar Schokkerhaven. Na Schokkerhaven wordt de wandeling wat eentonig. Een omweggetje door de polder brengt ons weer bij de dijk langs het Ketelmeer maar dan is het gewoon kilometers doorstappen in de richting van de ketelbrug die bij elke stap iets groter wordt. Niet dat je dat per stap kunt zien, maar feitelijk moet het zo zijn. Was hij bij de eerste stap slechts een paar centimeter groot en kon je het verkeer er op niet zien, aan het einde van de stappen moet je toch een meter of tien omhoog om op de brug te komen en is de brug gegroeid naar een lengt van ettelijk honderden meters. Conclusie: De brug groeit met elke stap, die je in zijn richting zet.
Na de ketelbrug een wandelingetje door een verkoelend bos naar de visvijverweg om op de rotonde van de Kamperhoekweg onze fietsen te ontwaren. We beginnen aan de terugtocht. Even de teller op nul gezet om te meten hoe ver we nu eigenlijk gelopen hebben. We genieten na een paar meter nog van een jagende visarend. He is de eerste keer dat we die in het wild zien. Wat een mooie vogel! Helaas was de camera opgeborgen en dus niet paraat.
Na een fietstocht van 20 km met wind in de rug arriveerden we weer bij de auot. De fietsroute is ongeveer 3 km korter dan de looproute, dus we houden de afgelegde afstand van vandaag op 23 km. Een mooie wandeling. Volgende keer verder bij de Kamperhoekweg.
Geef een reactie